Op een vrijdag in juli liep ik een voor mij nog onbekende locatie binnen: op Hodenpijl in Schipluiden. Een ontzettend bijzondere plek; ik heb namelijk zelden dat er zo’n sfeer en gevoel op zo’n schaal uit gaat van de locatie. Ken je dat? Dat je ergens komt en dat daar meteen een bepaalde sfeer hangt die jou zelf een bepaald gevoel geeft? Ik heb dat vaak. Als ik het station in Amsterdam uitloop bijvoorbeeld, maar ook in de hooglanden van Schotland als het druilerig of is. Of op eenzame hoogte in een berghut in Oostenrijk van het uitzicht genietend. En in de herfst in het bos, als het mistig is en het helemaal stil is…

Ik kan dat gevoel niet goed omschrijven en op beeld komt het niet tot zijn recht, maar ik wil het toch proberen.

Het was een dromerige intense beleving,  een  soort aarding en ontlading tegelijk. Heel spiritueel,  maar echt voelbaar. Het moment dat ik binnenliep voelde dan ook als een soort tijdloos moment. Zo bijzonder. En daar… hadden Laurien en Maaike dus hun ceremonie.

Een stel dat deze locatie uitzoekt, voelt daar denk ik ook wel echt een connectie mee. Laurien en Maaike zijn een heel liefdevol en vrolijk stel. Ze kunnen zich samen erg vinden in hun levensvisie en wereldbeeld en hebben allebei een zeer doorleefde spiritualiteit die hen bindt.

De locatie en het stel past dus echt goed bij elkaar,  en ze hebben ook de ceremonie dan ook nog eens op hun eigen manier gedaan. Geen ringen, maar tattoo’s van lieveheersbeestjes. Tijdens de ceremonie hebben ze van een oud keltisch gebruik gebruik gemaakt: handfasting. De eigenheid en de liefde die ze voor elkaar hebben kwam dan ook prachtig naar voren in in deze bijzondere liefdesceremonie.

Lieve Laurien en Maaike, bedankt voor deze bijzondere dag, het gevoel dat ik hier beleefde en de liefde die ik tussen jullie mocht aanschouwen zal mij altijd bijblijven.  Onbetaalbaar.

May the road rise to meet you.